Coach
Ik zit op de achterbank!
Bij WorkForce Holland doe ik onder andere coachingstrajecten. Hierin vind ik het heel leuk dat je echt met iemand in gesprek kunt en een goede inschatting maakt van wat iemand belangrijk vindt. Tijdens zulke gesprekken begeleid ik mensen in het ontdekken van nieuwe kansen. Hierbij faciliteer ik wel, maar laat ik mensen het zelf doen. Ik zit als het ware op de achterbank en ik stuur niet.
Er wordt heel veel veiligheid toegekend aan werk. En als dat wegvalt, dan voelen mensen zich vaak leeg of onzeker. Maar je bent nog steeds dezelfde persoon, met dezelfde vaardigheden en competenties. Ook zonder je werk.
Als ik mensen coach geef ik dit ook mee. Ik vind het interessant om mensen uit hun eigen geconditioneerde omgeving te trekken en het gemak en comfort te bieden dat dat ook gewoon kan. Vaak zie ik dat ze zich eerst nog erg vasthouden aan hun omgeving, maar uiteindelijk, komen ze losser in hun omgeving te zitten en vertrouwen ze steeds meer op zichzelf.
Bij WorkForce Holland werken we niet transactioneel naar het einddoel ‘een werkplek vinden’ toe. We kijken eerst naar de middelen waarmee je dit doel gaat realiseren en wat je nu al met die middelen kunt. Zo maak je kleinere stapjes vooruit, kom je in een nieuwe omgeving en heb je net even een ander perspectief.
Vergelijk het maar eens met een reis. Je gaat ergens heen, en hoe je er komt maakt niet uit. Want gaandeweg tijdens de reis ontstaan er kansen, die je soms niet eens had verwacht. Soms pak je die kansen om ze te ontdekken, en kijk je later wel weer verder. Maak van je eerste doel geen einddoel, zodat je onderweg tijd en ruimte hebt voor andere kansen. Zo ontdek je stapsgewijs en gaandeweg weer nieuwe doelen en middelen.
Daarom haal ik mensen die ik coach dus uit die omgeving door ze met andere mensen te laten spreken en zichzelf te leren vermarkten. En hiermee bedoel ik niet dat je moet pitchen dat je een professional bent en wat je allemaal wel niet kunt. Want als je je gedraagt als een cijfer, word je dat ook. Ik zoek veel liever naar het verhaal achter de professional.
‘’Laat niet je persoonlijke record zien, maar vertel over de kramp in je kuit!’’
Daar is het Whatunga-netwerk goed voor. Hier vinden mensen hun gespreksmatch waarmee ze kunnen sparren over hun verhaal en zich comfortabel voelen om zich kwetsbaar op te stellen.
Je kunt wel heel plat denken: “ik wil bij bedrijf x werken”, en dan iemand zoeken die dat voor hem of haar kan regelen. Maar het is leuker om op zoek te gaan naar datgene waar iemand warm van wordt of wat hij of zij nodig heeft. En als iemand echt eens een heel ander perspectief nodig heeft, wie weet koppel ik er dan een cabaretier aan. Je kijkt dus echt heel erg naar wat iemand nodig heeft, en dat voeg ik dat toe uit het netwerk. Ik ben eigenlijk een soort sociale makelaar.
We willen dat mensen snappen wat de waarde is van een netwerk en mensen helpen in staat zijn om door dat netwerk heen te bewegen. Je bent niet afhankelijk van je werkgever om je kwaliteiten te ontdekken en te erkennen. En als iemand dat beseft, dan komt hij of zij verder.
Deze momenten vergelijk ik vaak met varen. Je kunt met je bootje in de veilige haven blijven liggen, maar je moet ooit leren varen. Je moet vertrouwen leren hebben in jezelf en je bootje. En de enige manier om dat te doen, is door te doen. Dan merk je vanzelf wel wat je onderweg nodig hebt. Dus: trossen los! Dan ontvouwt het zich vanzelf wel.
Maak je keuze uit een van onderstaande interviews: